Jambo Uganda!

Jambo Jambo! Er komen kinderen aangelopen en zwaaien met alle vrolijkheid. Ouders zitten een stukje verder, bekijken het tafereel en zwaaien ook af en toe naar ons of kijken eens bedenkelijk. We rijden voorbij in onze busjes en later ook op de fiets of al wandelend. Louise en ik zijn weer lekker op reis samen. Uganda, het groene hart van Afrika! We zijn erg benieuwd wat ons te wachten staat. Onderweg in een van onze 3 busjes is het tijd voor mijn eerste verslag van onze nu al bijzondere reis...
(‘Jambo’ wordt overigens in een bepaald gedeelte van Uganda als ‘Hallo’ gebruikt. Op sommige plekken wordt er dan weer iets anders gezegd, de verschillende gebieden hebben elk hun eigen taaltje. Soms wordt er ook nog Mezungu, klinkt als, gezegd. Daarmee bedoelen ze dan blanke.)

Op 3 oktober startten we met ons avontuur. Na een prettige vlucht vanuit Amsterdam naar Entebbe (met een tussenstop in Kibale, Rwanda) en eenmaal door de douane gekomen, ontmoeten we onze groep. We zijn weer samen op pad met een mooie groepsreis, later leren we onze medereizigers natuurlijk steeds beter kennen. De eerste indruk was goed, allemaal toch al ervaren reizigers. Na een eerste briefing van onze gids zijn we lekker gaan slapen, nacht 1 in Uganda was een feit.

Nog een beetje onwennig staan we op voor onze eerste dag, Louise en ik moeten even inkomen. Geen probleem voor ons, we waren het alweer snel gewend. Als wij samen op pad zijn is veel wel altijd van vanzelfsprekend. Na het ontbijt gingen we naar Ngamba Island, hier een eerste ontmoeting met de Chimpansees. Helaas nog niet zoals we dat later in het wild gaan doen, maar we gingen naar een Chimpanzee Sanctuary waar ze uit verschillende Afrikaanse landen worden opgevangen. Veelal landen waar oorlog heerst of waar de leefomstandigheden voor hen niet te doen zijn. We hebben daar een rondleiding gekregen en de apen werden gevoerd. De boottocht naar het eiland was ca. 1,5u enkele tocht over het Victororia meer. Dit meer is zo groot als Nederland en België samen en omgeven door Uganda, Kenia en Tanzania. Na onze ochtend activiteit zijn we via een shoppingmall waar we geld gewisseld hebben en een flink pak hebben meegekregen (momenteel: 1 EUR = ca. 4.400 UGX) onze weg vervolgd in ca. 5 uur naar Jinja, hier is de oorsprong van de Nijl. We reden door het Ugandeze landschap en het gekrioel van mensen in dorpjes langs de weg. Via een dam hebben we de Nijl overgestoken naar onze accommodatie, een bijzonder mooi tented camp met prachtig uitzicht over de Nijl, zelfs tijdens het douchen konden we naar buiten kijken door het tentgaas.

Hey wat is dat nou?! Hoor ik Louise ’s ochtends enthousiast roepen vanaf buiten, een aapje! O.a. Roodstaartaapjes en Meerkat aapjes springen om onze acco heen door de bomen. Een plezier om het te bekijken. De vogels zijn aan de geluiden te horen ook al wakker… tijd voor ontbijt met pannenkoeken. We verzamelen voor de nature walk, welke eerst niet doorging omdat het meer leek op een villagetour. Uiteindelijk is dit gewijzigd en gingen we in 25 min (lees 1u10min) naar het dichtstbijzijnde bos, Mabira Forest Reserve. Hier zijn we door enkele gidsen rondgeleid en hebben we al wat informatie kregen over de Flora en Fauna. Helaas nog niet heel erg onder de indruk, maar gelukkig loopt het op en wordt het steeds mooier/uitgebreider. Wel goede uitleg gekregen dat ze een stuk hadden ontbost voor akkerbouw, om de bebossing terug te krijgen hebben ze nu eucalyptus bomen geplant. Zo hopen ze het bos terug in orde te krijgen. Na een rondje klimmen en dalen reden we terug naar ons tented camp waar we even konden relaxen. Tijd voor een lekkere douche, ik was ondertusssen opgefrist en Louise was aan de beurt. Totdat ik ineens water zag lopen vanuit de andere kant in onze acco. Ohjee, de wc lekte! Gelukkig kwam er snel iemand kijken en het verhelpen nadat ik het bij de receptie had aangegeven. Hadden wij weer natuurlijk. Nadat alles weer proper was konden we gaan relaxen op de sunset cruise over de Nijl (dit gedeelte is de Victoria Nijl of te wel de Witte Nijl). Dit was een mooie boottocht langs de oever waar we veel verschillende vogels hebben gespot! Dit maakte onze nature walk zeker goed. Een proost tijdens de zonsondergang, wat hebben we het nu al fijn in Uganda…

Jinja laten we achter ons en rijden door naar het platteland van Namwenda. Hier slapen we bij een boer/school in kleine koepeltentjes. Geen luxe, maar voor mij wel vergelijkbaar met wat ik op festivals gewend ben. Na een lokale lunch springen we op onze fietsen om de omgeving en het dorp te bekijken. Geen fietsen zoals wij gewend zijn, onze billen zijn er nog steeds een beetje gevoelig van, de charme van deze ervaring zullen we maar zeggen. We kregen onderweg veel bekijks van de lokale bevolking. Kindjes komen aangelopen en zwaaien en sommige mensen kijken wat bedenkelijk of lachen hun tanden bloot. We hebben o.a. een lokale smit bezocht en ook een school. We kregen een rondleiding door de school en hebben gezien waar de kinderen les krijgen, slapen en spelen. Meisjes waren aan het springtouwen met z’n allen, ik ben er ook even in gesprongen al was dat schijnt wel even spannend om erbij te komen springen, maar toen ik aangaf dat ik niet alleen wilde stonden ze gauw mee te springen. Daarna kregen we een door de kinderen ingestudeerde zang en dans te zien/horen. Je voelt je op dat moment wel even opgelaten, maar het was erg leuk! Afscheid genomen van de kinderen zijn we daarna na nog een stukje op de fiets neergestreken bij een pubje. Daar hebben we een drankje gedaan en de fietsen ingeleverd. ‘s avonds hebben we na het eten en de informatie, die nog verteld is over de omgeving en schooltje van de boer, bij het kampvuur gezeten. We hadden tijdens onze vorige reis zoveel mooie sterren gezien dat we nu ook een stukje vanaf het kampvuur waren gaan zitten om sterren te spotten. We staarden naar de mooie sterren en melkwegstelsel. Wat zie je dat toch altijd goed en helder hier in Afrika.

Met regen op onze tent heel even ‘ s nachts wakker geworden. Gelukkig hebben we tot op heden al veel geluk gehad met het weer. We hadden na het wakker worden geen of nauwelijks water, daarom het douchen maar even overgeslagen. Onze ochtend hebben we besteed met een ochtendrondrit/wandeling door het dorp. Hier hebben we o.a. gezien hoe ze bakstenen maken, suikerrietplantage en een (traditionele) ‘kledingmakerij’ gezien. Traditionele kleding worden hier bakacloths genoemd, gemaakt van boomschors. Het lijkt op een soort geweven stof en wordt gebruikt als deken, om op te zitten of als een soort riem waarmee traditioneel gedanst wordt. We hebben een stukje verder ook gezien hoe ze lokale drank stoken uit suikerriet. Vanuit het suikerrietland zijn we verder gelopen tussen de tuinen waar gewassen werden verbouwd. O.a. bananen, koffiebonen, gewone boontjes, pinda’s en aubergines groeien er. Zo liepen we verder en kwamen bij de dorpen. We zagen hoe de mensen hier wonen, er werd kleding gewassen, haren gekapt en brommertjes sjezen voorbij op de onverharde paden. Ook hier was veel interactie met de mensen, erg leuk! Toch ook wel dubbel want ook is er veel armoede te zien, zeker nu we zo door de dorpen wandelen en ook wanneer we door de dorpen en steden rijden. Ik vind het lastig om het goed te kunnen uitleggen. De ene keer zie je mensen met een smartphone en propere kleren, de andere keer kleding met gaten en gammele hutjes. Het is erg afwisselend, want qua eten is er (zeker deze periode van het regenseizoen) veel afwisseling aan groentes, fruit en ook vlees. Maar als je dan sommige (materiële) omstandigheden ziet is het toch wel echt een minderbedeeld land. Veelal zijn het grote gezinnen en weinig omhanden. Al probeert men wel met verschillende winkeltjes (niet toeristisch) aan een inkomen te geraken. De middag hebben we besteed om richting het noordoosten te reizen naar Mbale, dit is een grotere stad, een drukte van jewelste.

Na onze tentjes waren deze 2 de nacht in ons hotel/resort wel heel erg luxe. Lekker opgefrist en klaar om weer op pad te gaan. In een uurtje ben je van Mbale bij de Mount Elgon national park. Op een uitloper van deze hellingen bevinden zich de Sipi Falls. Er zijn 3 watervallen onder elkaar. De onderste is 100m, de tweede middelste waterval is 68m en de hoogste is 80m. Er zijn 3 mogelijkheden om de watervallen te bekijken, ingedeeld van zwaar naar lichte hike/wandeling. Wij hadden gekozen voor de zwaarste waarbij af en weer op de klif hebben gewandeld. Een pittige tocht met flinke afdalingen en klimmen. We hebben in ca. 4u de onderste en middelste waterval gezien. Wat een mooie tocht door de natuur en ook tuinen/plantages! We zijn flink op hoogte geweest met mooie vergezichten. Wauw wat was het onze natte shirts van het zweet waard. Onderweg kwamen we iemand tegen die een tros bananen op zijn hoofd droeg. Dat wilde ik natuurlijk ook eens proberen. Amai, wel zwaar zo’n bananentros! Tussen de 20 en 30kg zeker zeiden ze. En dan moet je nog door de hellingen lopen… knap. Dan tijd om even bij te komen tijdens een lokale lunch. Daarna zijn we nog 2u op pad geweest hebben we ook de bovenste en laatste waterval bezocht. Gelukkig was dit een minder zware wandeling en daar even afgekoeld onder het vallende water, heerlijk! Tijdens deze 2 tochten hebben we ook met hulp van de gids, want het is vrij lastig te zien, kameleons gespot! Wat een gave beestjes! Een hele vermoeiende maar prachtige dag was dit, echt heel leuk! Een hele goede oefening voor wat later nog gaat komen als we naar verwachting de chimpansees en gorilla's gaan opzoeken…

Gelukkig konden we dus vandaag goed bijkomen en zijn we gereden tot Murchison Falls National Park. De komende dagen staan in het teken van o.a. game drives. Wat hebben we het toch naar ons zin samen, uitkijkend naar al wat nog komen gaat!