Een reis vol hoogtepunten

Tot slot, een reis vol hoogtepunten en dat was het zeker.

Nadat we uit Bagani naar Kasani zijn vertrokken via de Kaprivistrook, hebben we afscheid genomen van Namibië en zijn we de grens overgestoken naar Botswana. Dit verliep prima en duurde na even wachten uiteindelijk toch minder lang dan verwacht. We hebben onze schoenen moeten ontsmetten en zijn daarna naar onze eindbestemming van de dag gereden. Na het inchecken hebben we op een boot over de Chobe rivier gevaren. Deze rivier is de natuurlijke grens tussen Namibië en Botswana. Een sunset cruise als safari, echt geweldig! De beesten zien vanaf het water, wanneer ze even verkoeling zoeken of lekker willen drinken. Daarbij is het Chobe national park een heuvelachtig park, waarbij je van het water ook dieren bovenop kon zien lopen. Toen we vertrokken op de cruise hadden we een buitje regen, maar dit werd al gauw goed gemaakt door een prachtig zonnetje wat uit de wolken stak. Zo konden we o.a. genieten van een koppel visarenden die op een boom over het water zaten, een buffel van wel heel dichtbij die kwam drinken, enkele olifanten met wel een heel (onhandig maar schattig) kleintje en ook nog vele hippo's die met hun kopje uit het water staken. Tot slot een bijzondere zonsondergang vanaf de rivier waarbij we terug naar de kant gingen. We moesten ons maar weer eens voorbereiden op de volgende ochtend met een wel heel vroege start...

Ondertussen waren we het eigenlijk wel gewend vroeg op te staan, het kon even zeer doen vaak maar voor safari's is dat geen enkel probleem. Onze safari startte die dag om 5u15 zodat we om 6u het Chobe park in konden gaan. Naast ook weer vele impala's (die vind je echt bijna overal) en vele bonte vogels hadden we deze ochtend weer prijs! O.a. zwijntjes, aapjes, een buffel en tot slot een clubje leeuwinnen vanuit het hoge gras. De oudste leeuwin droeg een bandje om haar nek, dit was wel even een raar gedachte. De gids legde uit dat dit toch nodig is om ze te kunnen observeren, voor max. een jaar draagt dan de leeuwin deze band en kunnen ze het gedrag van de leeuwinnen onderzoeken. Als het echt voor dit doeleinde gebruikt wordt is het wel te begrijpen, maar voor dieren in het wild zo'n bandje... Na de safari was de dag eigenlijk nog maar net begonnen. Het was natuurlijk nog niet zo laat en we zijn dan ook op gemak de dag doorgekomen. S'middags konden we optioneel nog een safari doen en samen met een stel van de groep konden we er toch echt geen genoeg van krijgen! Nou, wat een geluk hadden we, zo goed dat we deze gedaan hadden! We wisten niet waar te kijken tijdens de safari... zo veel dieren. We stopte zowat iedere 5 min. omdat we dan dieren zagen zoals o.a. krokodillen, giraffen van heel dichtbij (wat zijn deze groot!), omsingeld door een kudde buffels, aapjes, heel veel olifanten van klein naar groot en ook weer tot slot de leeuwinnen die verplaatst waren vanuit het hoge gras in de ochtend naar aan de waterkant in de middag. Ze waren lekker aan het relaxen en af en toe wat kroelen/stoeien met elkaar. Zo bijzonder allemaal! In Chobe hebben we over het algemeen minder verschillende dieren gespot als in Etosha, het is dan ook een kleiner park wel. Toch wat we hebben was van zo dichtbij, het maakte beide parken op zijn eigen manier bijzonder. Na de lange dag afgesloten te hebben stond de volgende dag toch weer een lange dag te wachten. Helaas konden we geen visa's vooraf verkrijgen omdat de douane bij Botswana naar Zimbabwe ons alle persoonlijk wilde zien, dus moesten we zorgen dat we als eerste de grens zouden oversteken.

Dit was gelukkig dan ook gelukt, eerste bij de grens nog voordat hij open ging. We hadden dus ook weer bij de laatste grenspost 'geluk' door dat het redelijk snel verliep. Alle visa's moeten hand geschreven worden, dat is precies wel een heel karwei. Afscheid genomen van Botswana en de grens overgestoken naar Zimbabwe. Tijd voor de Victoria Falls, de verwachte bijzondere afsluiting van deze reis! Omdat we dus lekker vroeg waren hebben we in het stadje ontbeten waarna we naar de brug gingen boven de Zambesi rivier. Wanneer het water is gevallen via de Vic. Falls loopt het water namelijk verder in de Zambesi rivier door een diepe bijzonder lopende canyon. De mist van de Vic. Falls is tot ver te voelen, lijkt wel of het bijna constant regende. Deze tijd is de waterval (bijna) op zijn grootst. Vanaf de brug waarop we stonden kon er gebungeejumped worden, was een swing en een zipline. Na lang twijfelen heb ik mezelf te gek gemaakt en had ik er toch maar voor gekozen de swing niet te doen, 110m vallen plus door de canyon zwiepen... Wel nogsteeds gaaf om te zien want een stoere meid uit onze groep heeft de bungee gedaan en Norman heeft de swing gedaan. Samen met Louise heb ik dan gezellig de zipline gedaan, van de ene naar de andere kant met een soort catrol over de canyon met een prachtig uitzicht over de rivier en van de brug. Super tof! Na de brug zijn we gaan inchecken in ons laatste hotel van de reis. Nog even wat gegeten en de rest van de groep zou die middag de helicoptervlucht gaan doen. Ik niet, want ik had al vanaf thuis gezien dat er een microlight flight was... die ik wel heel graag wilde gaan doen! Enige nadeel, hij was vanaf de Zambia kant. Wat wilde zeggen dat ik de brug (waarop we eerder stonden) moest oversteken met de bijbehorende 'rompslomp' van een stempel om Zimbabwe uit te komen, een dagvisum voor Zambia en opnieuw een nieuw visa voor zimbabwe om er weer in te komen. Norman had het super goed voor me geregeld waardoor ik het toch kon doen en dit stond eigenlijk de volgende dag in de planning. Maar, we konden gebruik maken van shuttles die ons tot aan de beide grenzen brachten en zijn Norman en ik tot ons grote verrassing nog dezelfde dag naar Zambia kunnen gaan voor de vlucht! Dus, terwijl Louise en onze andere groepsgenoten in de lucht hingen voor een prachtige helicoptervlucht, hing ik in de lucht voor de microlight flight! Wat een ge-wel-dige ervaring! Zo bijzonder. Zo'n vliegtuigje weegt dus echt niks en ik zat dan achter de piloot onder een soort vlieger eigenlijk. We hebben een achtje gemaakt over de watervallen, wat een prachtig gezicht. Zo immens dat water en dan hoe de canyon verder loopt, bizar! Eigenlijk onbeschrijfelijk om zo te kunnen vertellen. Omdat ik vanaf de Zambia kant ging heb ik ook nog stuk over het nationale park gevlogen waarbij ik olifanten, een giraffe, hippo's en nog een kudde buffels kon bewonderen ook! Echt super blij dat ik dit gedaan had en ook bij de grens ging het voor beide keren toch snel omdat de man van onze shuttle onze paspoorten ging stempelen. Ik was Norman erg dankbaar ook omdat hij meeging, want zo alleen had me dat vast meer tijd gekost. Toen we met de taxi terug in Zimbabwe waren spotte we gelijk de groep die al een beetje aan het winkelen waren. Na super gave verhalen uit te wisselen, want natuurlijk hebben zij ook echt een super bijzondere vlucht gehad ('en hebben ze me waarschijnlijk zien vliegen omdat ik dezelfde tijd in de lucht hing), zijn we nog even het stadje gaan verkennen en hebben we gegeten bij mama Afrika. Tot slot wilde toch nog even 'uit' en zijn we naar het township van de Vic. Falls gegaan waar we, ja ik noem het maar in een dorpshuis met discolampen, nog een lekker drankje hebben gedaan. Het was de eerste dag in de Victoria Falls, maar al zo bijzonder... Tot slot vielen Louise en ik in slaap met op de achtergrond het geraas van de watervallen.

Doordat ook mijn microlight flight dus de vorige dag al was geweest, konden we allemaal uitslapen. Niet dat dat helemaal lukte, maar was wel fijn dat we niet na moesten denken hoe laat we de wekker nou wilde zetten om de koffers te doen en de truck in te stappen. Deze dag was het tijd om de Vic. Falls te zien vanaf de kant. Poncho aan, want de mist van de watervallen maakte je nat tot op de onderbroek. Je zou zeggen, goh dat zal wel meevallen... Nou, niks aan gelogen. Het eerste stuk ging nog redelijk goed, het water van heel dichtbij met een kracht zien gutsen naar beneden. Zo bijzonder om te zien! Naarmate we het pad langs de watervallen steeds verder bewandelde werden we steeds natter. Helaas hebben we daarom ook niet alles van de waterval kunnen zien, maar we zijn toch doorgelopen langs de hele breedte. Uitenlijk hebben we dan de brug van de vorige dag nog gezien van de andere kant en was het tijd om ons uit te wringen. Lekker nog even rustig aan en wat tijd om te shoppen, souvenirs in overvloed! Het leken wel een zwerm vliegen hoe de verkopers op ons afkwamen, maar de juiste verkoopskills hadden ze precies niet. Tot slot, als afsluiten van de reis hebben we nog een sunsetcruise gedaan. Helaas met weinig sunset want het zonnetje zat achter de wolken. Toch erg gezellig op de boot, lekker met een drankje erbij (wordt ook wel boosecruise genoemd...). We zijn tot slot met de gehele groep gaan eten als afsluiter van deze geweldige reis. Norman heeft nog een woordje gedaan en ook vanuit ons als groep heb ik even een woordje gedaan voor Norman en Martin (onze gids dan en truckdriver). Een raar gedacht dat het na zo'n mooie tijd toch echt bijna afscheid genomen moest worden van alles. We hebben toch ook weer deze avond afgesloten in een typisch barretje in het stadje zelf. Blijft toch bijzonder... En toen was het tijd om ons laatste nachtje in te gaan in het bijzondere Afrika...

Zaterdag en zondag stonden in het teken van onze terugvlucht naar Amsterdam. Bij het vliegveld hebben we afscheid genomen van Norman en Martin en zijn we als groep vertrokken. In het vliegtuig zaten we natuurlijk niet allemaal bij elkaar, maar zo even bij het overstappen of even grappen in het vliegtuig maakte het toch goed. Een vliegtuig is toch weer even wennen na zo'n drie weken in onze truck 'Miles' te hebben vertoeft. Hier en daar wat slapen en zo gaat de reis toch altijd redelijk vlotjes..

Tot slot.
Van te voren hebben zowel Louise als ik niet kunnen bedenken dat deze reis zo prachtig zou gaan worden. Natuurlijk wisten we wat we gingen zien en doen. Vanaf Kaapstad naar de Victoria Falls, waarbij we meer te weten kwamen en we onze ogen uitkeken over natuur, cultuur en vooral Afrika in zijn geheel. Allereerst Zuid-Afrika met enkele dagen in Kaapstad, een levendige en bijzondere stad met uitkijk op de Tafelberg en zoveel mogelijkheden daarrond. Vervolgens, Namibië waar we een groot gedeelte in woestijnlandschappen hebben gereden naar steeds groenere gedeeltes met hoogtepunten zoals de Fish River Canyon, de duinen, Sossuvlei, Swakopmund, een Himba nederzetting en Etosha Nationaal Park. Daarna Botswana met de Okavango Delta en na een nacht nog in Namibië terug naar Botswana waar we dan naar Chobe Nationaal Park gingen. En dan de uiteindelijk Zimbabwe met verblijf bij de Victoria watervallen...

Deze reis was naast de hoogtepunten (waarbij ik er vast nog ben vergeten op te noemen hierboven) nooit zo geweldig geworden zonder de bijdrage van onze gids, driver van de truck, de geweldig gezellige groep en voor mij natuurlijk Louise. Allereerst Norman een gezellige jongen die ons veel vertelde over Afrika en de bevolking, maar vooral wist hij veel te vertellen over de dieren. Hij heeft veel geregeld tijdens de reis en absoluut voor een toegevoegde waarde gezorgd zelfs met hier en daar een bijzondere verrassing, chappeau. Martin, onze truckdriver heeft ons veilig (afgewisseld met Norman) van punt A naar B gebracht iedere dag opnieuw. Wat waren soms pittige stukken vooral door de woestijn zonder fatsoenlijke weg. Onze groep, die al vanaf dag 1 een gezellige kliek vormde. Natuurlijk kun je met de een beter overweg dan met de ander, maar zeker gewoon over het algemeen ging het heel gemoedelijk en kon iedereen zich zo bewegen in de groep zoals hij/zij wilde. Leuk om iedereen van alle kanten uit NL te leren kennen. En voor mij vooral dat ik samen met Louise (mijn sjoe!) was maakte het erg bijzonder, het is niet dat wij vaker zo 'even' 23 dagen op pad gaan. Ik kan zeker zeggen dat we samen erg genoten hebben! En wie weet... voor herhaling vatbaar. We hebben zoveel beleefd, gezien, gedaan, genoten en vooral gelachen!

Al met al, een reis om nooit te vergeten. Gelukkig hebben we de foto's en filmpjes nog en zijn we naar huis gekomen met een koffer vol herinneringen aan deze prachtige tijd. We hebben onze voetafdrukken in achtergelaten en Afrika meegenomen in ons hart. Nog heel even nagenieten en dan begint het 'normale' leven weer...

Voor iedereen die mijn blog gevolgd heeft, super leuk! Dankjewel. Hopelijk kan ik gauw weer schrijven... Er is nog zoveel te bewonderen!

Groetjes,
Saïdja


PS:
Voor nog een verslag van een van de medereizigers, Marie-Thérèse, zie www.schellekens.waarbenjij.nu
Hierop staat snel een volledig verslag!

Voor degene die nieuwsgierig zijn naar de foto's van Louise zie www.photography-by-louise.webnode.nl
Hierop zullen snel prachtige foto's te zien zijn!