Al (salsa)dansend de laatste week door!

We kunnen bijna niet om het Cubaanse ritme heen. Muziek is nooit ver weg, in huizen, op straat, (bici)taxi’s en in restaurants en bars/terrassen klinken de verschillende melodieën. Denk bijvoorbeeld maar aan het bekende ‘Chan chan’ van de Buena Social Club. Opzwepende ritmes in allerlei vormen. Zoals ook eerder vermeld in mijn vorige twee verslagen, is er heel veel live muziek. Bandjes van jong tot oud met verschillende instrumenten, ze zingen en doen vooral genieten. Wanneer er geen live muziek wordt gespeeld, staat er altijd wel een tv aan met een Cubaanse tv zender die (lokale) clips laat zien of soms een (live) optreden. Ook veel clips en muziek van nu wordt er afgespeeld, veelal Spaanstalig, eigenlijk vergelijkbaar met onze TMF van een tijdje terug met videoclips van popmuziek. Zo merk je dat ook muziek veranderd in de tijd, verschillende muziekstijlen voor verschillende momenten in de geschiedenis tot nu. Arno en ik wagen dan ook graag een (salsa)dansje!

We vervolgen ondertussen onze reis vanuit Baracoa richting Holguín. We hadden twee mogelijkheden om te rijden. Of we gingen terug via dezelfde weg die we al genomen hadden richting Santiago de Cuba en dan omhoog naar Holguín, of we gingen via het oosten langs Moa naar Holguín. We hebben besloten de laatste optie te nemen, dit was voor ons leuker omdat die nog onbekend was voor ons en ook korter. De putten en gaten die we tot op heden onderweg waren tegen gekomen waren bij deze weg niet te vergelijken! We hadden blijkbaar de ‘avontuurlijke route’ gekozen. Het begon al bij het verlaten van Baracoa, hier moesten we over een bruggetje waarbij de onderkant van onze auto gelijk gewassen werd. Ze waren weliswaar wel een nieuwe brug aan het bouwen, maar wij mochten nog over de oude brug: door het water. Vervolgens zijn we tot Moa gereden met een snelheid van ca. 15km per uur... Dat duurde wel even. De weg was op veel plekken niet aanwezig of waarschijnlijk door natuurgeweld weggespoeld. Een bumpy road door kleine dorpjes tussen bergen en water. Uiteindelijk in Moa gekomen, waren we blij dat onze auto nog heel was en dat we konden tanken... De weg vanuit Moa naar Holguín ging gelukkig een stuk vlotter.

We verbleven 7 mei 1 nacht in Holguín, de laatste accommodatie van de reeks Casas Particulares die we aandeden. Aangekomen bij de casa kregen we gelijk het aanbod van onze gastheer Daniel om wat dichter bij het stadscentrum te overnachten. Hij had daar net een nieuwe casa geopend dus we waren natuurlijk benieuwd. Weer een erg gemoedelijke casa met een terrasje en open woonkamer. Hij liet ons trots zien wat hij er nog allemaal van wilde maken. Na even gekletst te hebben met hem (hij kon aardig Engels), raadde hij ons een leuk restaurant aan waar we die avond konden gaan eten. Een soort garage, dachten we, met een sfeervolle en erg leuke inrichting. Ook zijn we hier natuurlijk ook ’s avonds het centrum in gegaan. Holguín is de 3e grote stad van Cuba en dat houdt in dat het ook weer op straat lekker druk was. Er zijn 4 parken in blokken achter elkaar gelegen, aan elkaar verbonden met een gezellige wandelboulevard. Na een drankje, een dansje en een nachtje slapen zijn we de volgende dag ook overdag even de stad gaan verkennen. Aan het Parque Peralta staat een kerk die die ochtend gelukkig (nog) open was, Catedral de San Isidoro. Dit was even een mooi en bijzonder stil moment, we hebben enkele kaarsjes aangestoken. Tevens moesten we ook nog wat geld wisselen, dit kan dus bij de bank of bij zogeheten Cadeca's (Casas de Cambrio). Even wachten in de rij want het is vaak wel druk met toeristen maar ook de lokale bevolking die hier hun geld wisselen. Ik zat binnen te wachten (er mocht maar een van ons naar binnen) en er stopt een busje voor. Geldtransport, ook dit gaat hier niet zoals we in NL gewend zijn. In Cuba stapt er gewapende politie uit en met 2 man sterk kwamen ze de Cadeca binnen. Gooiden wat zakken geld op de toonbank dat op het gemak even wordt nageteld en tot slot met een lange kassabon nog even gecheckt. Niemand naar binnen en niemand naar buiten. Haha, dat was wel weer even een leuke ervaring om te zien.

Na Holguín hebben we onze weg vervolgd naar Santa Lucia. Een kleine langgerekte badplaats met een ontzettend mooi en lang wit strand. Tijdens de rit erheen en ook terug hebben we ook nog fel roze flamingo’s gespot. Bij Santa Lucia verbleven we 2 nachten en hebben we lekker een volle dag op het strand en aan het zwembad vertoeft. Er was een levendig animatieteam aanwezig en veel van de resortgasten kwamen hier echt voor enkele weken vakantie. We waren de enige Nederlanders. Voor ons vielen vooral de Canadezen en Duitsers op die er verbleven. ’s Middags trokken we ons niet zo veel aan van de georganiseerde spellen, maar ’s avonds was het wel leuk om een showtje te bekijken en werden we vooral getrokken door een live Cubaanse band zodat we zelf konden dansen. We moesten wel even wennen aan zo’n resort, maar het is fijn om dan wel even bij te komen van lange dagen en vele kilometers.

Onze rondreis zelf sluiten we af in Santa Clara. Hier verbleven we nog een laatste nacht, 10 op11 mei, voordat we echt even gingen bijkomen in Varadero. We verbleven in een leuk park net een stukje buiten de stad en hebben na het inchecken dan ook de auto genomen naar het centrum. Santa Clara is ook weer zo’n gemoedelijke stad met een levendig en groot centraal plein. Wandelen over de autovrij stadboulevard en lekker gegeten in een restaurantje uit onze gids. De ramen waren dicht toen we aankwamen en daar hadden we ondertussen van geleerd dat dan meestal de airco aanstaat. Daar houden zie hier in Cuba wel van, voor Cubanen echt een USP. Gelukkig kon er een van de twee airco’s uit en hadden we erg aangenaam gegeten. Om de avond verder te vervolgen zijn we in een barretje in het gebouw Teatro la Caridad lekker een drankje gaan drinken. Natuurlijk live muziek, dit keer een band van oude mannen die echt onwijs leuk zongen met van die karakteristieke Cubaanse koppen. De zanger hield zich recht aan zijn microfoon. Wanneer ze klaar waren moest hij zich goed vasthouden aan de bar en heel langzaam voorzichtig lopen naar de eerstvolgende stoel. Natuurlijk hebben we wel een dansje gewaagd en kregen complimenten van de mensen die aanwezig waren. Overigens hebben we dat wel meer gekregen hier en daar een complimentje op ons dansen. Dat is echt heel leuk en aardig! Fijn dat ik al wat salsa kon dansen en ook Arno natuurlijk een goede danser is! "Light on his feet", zoals ze dan zeiden. Naarmate de dagen zo verstreken zijn, zijn ook mijn danspassen wat soepeler geworden en dansen met andere mannen is ook altijd weer een leuke ervaring. Cubanen dansen hier heel losjes terwijl wij Nederlanders juist wat strakker dansen.

De volgende ochtend hebben we het monument, Tren Blindado, bezocht waar Che Guevara een trein heeft laten ontsporen zodat de rebellen de slag om Santa Clara wonnen, best indrukwekkend. En ook hier hebben we de Plaza de la Revolución bezocht met een groot standbeeld om Che Guevara te eren. Voordat we vertrokken uit Santa Clara zijn we nog langs de sigarenfabriek gegaan. Wat een geluk dat we dat ook nog gezien hebben! Zoals ze ons eerder op de farm hadden uitgelegd hoe de sigaren worden gemaakt en verwerkt was het leuk om een kijkje te nemen in een sigarenfabriek! In Havana hadden we hier geen tijd voor om er een te bezoeken en een geluk hadden we om ze hier alsnog bezig te zien. Dames en heren aan kleine (soort school) tafeltjes met allerlei tabaks bladeren, een pers om de sigaar vorm te geven en rollen maar. In de fabriek rolde ze 3 soorten sigarenmerken. Montecristo's, Romeo & Julliet's en Cohiba's. De betere sigaarmerken waar je voor een sigaar best een aardig hoge prijs kan betalen.

Na dus nog even de ochtend gespendeerd te hebben in Santa Clara, werd het tijd om naar onze laatste stop te gaan. Varadero, twee volledige dagen zon zee strand en tijd om even bij te komen! De weg ging door suikerrietvelden, sinds de tijd van Columbus een heel belangrijke handelsbron voor Cuba. Echter is nu in de provincie Matanzas waar Varadero in ligt, toerisme de grootste bron van inkomen. Verschillende Cubanen die we onderweg tegenkwamen en wanneer we onze route door Cuba lieten zien, vertelde ons dat Varadero eigenlijk geen Cuba meer is. En daar moeten we ze wel gelijk in geven. Vele resorts achter elkaar gebouwd voor met name de mensen buiten Cuba. Cubanen zelf kunnen vaak deze resorts niet betalen. Wel kunnen er trips gemaakt worden naar bijvoorbeeld Havana of naar andere steden om toch de Cubaanse sfeer te proeven!

Natuurlijk was Varadero absoluut super leuk en mooi om nog even echt vakantie te vieren en bij te komen. Lekker languit aan het prachtige witte zandstrand (heel goed smeren want we hadden een t-shirt en broekje in ons lijf staan). Echt een strand en plaats om van te dromen met zeewater zo ontzettend helder. Wauw! Zo wil ik wel vaker vakantie vieren… Tevens hadden we ook echt super veel geluk met ons geboekte resort. Zoveel luxe zijn we niet gewend geweest met butler die voor ons zorgde dat we een reservering konden maken in een restaurant en die onze transfer naar het vliegveld regelde. Volledig ontzorgd. We werden er gewoon lekker lui van… Onze tweede avond hebben we gegeten in het restaurant wat direct aan het strand zat, eerste rang voor de zonsondergang! Eduardo was onze ober die avond en was een ontzettend leuke vent, hij nodigde ons uit om ook de volgende dag (wat eigenlijk volledig vol geboekt was) weer te komen eten. Zodoende hebben we onze prachtige reis afgesloten, heerlijk relaxed en bijgekomen, met een prachtige zonsondergang.

Helaas, dan werd het tijd om 14 mei afscheid te nemen van het prachtige Cuba. Met een taxi van Varadero terug naar Havana reden we de Club Havana rum fabriek nog voorbij. Met ons laatste CUC’s hebben we de taxi betaald. Ingecheckt in Havana met onze koffers vol mooie herinneringen, terug richting huis. Met extra beenruimte in het vliegtuig, de stoel naast Arno was nog vrij, dus zonder zorgen en lekker een beetje geslapen zijn we weer aangekomen in Amsterdam.

Tot slot
Het is lastig om Cuba samen te vatten, het is echt een hele bijzondere bestemming. Arno en ik mogen van geluk spreken de kans te hebben gehad dat we het hele land hebben mogen ontdekken. Totaal hebben we 3.016 km gereden! De verschillende gebieden zijn allemaal erg divers en hebben allemaal iets unieks te bieden. Steden zijn vaak een beetje hetzelfde opgebouwd met o.a. gezellige plaza’s en in elke stad is er wel een Plaza de la Revolución klein of groot overal vind je er een. Cubanen leven veel buiten en iedere stad heeft een eigen ritme en bijzondere geschiedenis. Onderweg kom je veel oldtimers tegen, vaak heel goed onderhouden in prachtige kleuren, maar ook veel paard en wagen of landbouwgereedschappen met stieren voor, fietsers en veel voetgangers/lifters. Je merkt dat de rijke geschiedenis niet eens zo lang geleden heeft plaats gevonden. Er staan standbeelden en borden naast de weg, in steden, op pleinen, bij mensen thuis en op werkplekken waarmee o.a. José Marti, Fidel en Che Guevara geëerd worden. Cuba heeft een rijke geschiedenis, niet altijd goed, maar de Cubanen zijn erg trots op wat ze bereikt hebben, op hun families, muziek en zijn erg hartelijk. We zijn echt een beetje terug in de tijd gegaan.

Echter merk je wel dat er dingen langzaam aan het veranderen zijn. Vooral in Havana en Varadero zie je dat er steeds meer gemoderniseerd wordt. Op pleinen in steden vind je vaak WiFi hotspots (wij noemde het de WiFi’trees) waar men WiFi tegen betaling kan gebruiken. De jeugd heeft een andere mentaliteit dan de oudere generatie en dat zal tevens langzaam invloed hebben op het leven in Cuba. Natuurlijk ook mede met invloed van de politiek/politieke veranderingen. Niemand kan in de toekomst kijken, het is ook enkel een beetje het gevoel wat we zo kregen.

Wat in ieder geval Arno en mij betreft kunnen we terugkijken op een ontzettend bijzondere en mooie vakantie. We hebben van het land genoten en van elkaar. Geen problemen gehad en gezien en gedaan wat we wilden zien en doen (al zullen we hier en daar vast ook dingen vergeten zijn of hebben overgeslagen). Soms hadden we erg geluk bijvoorbeeld zoals beschreven in het vorige weekverslag, op de dag van de arbeid.

Wauw weer een reis om nooit te vergeten! Daar schenken we nog een Havana Club rum voor in, met op de achtergrond een Cubaans muziekje en vooruit, dan steken we ook nog een lekkere sigaar op!

Degene die mijn verhalen uit Cuba gelezen hebben, ontzettend leuk! Ik hoop altijd maar dat bezoekers van mijn waarbenjij.nu ervaringen prettig vinden om te lezen. Natuurlijk beleeft iedere reiziger een land anders, dat is wat ik juist zelf altijd zo leuk/interessant vindt. Hopelijk kan ik heel binnenkort weer verder schrijven aan mooie reisverhalen… Tot dan, op naar de volgende avonturen!

Groetjes, Saïdja